Character is destiny

Character is destiny

ชอบประโยคนี้
เห็นจากป้ายโฆษณาในรถไฟฟ้า


เหมือนมีคนมาตอบ
คำถามที่สงสัย
ว่าอะไรทำให้แต่ละคน
มีบุคลิกที่แตกต่างกันออกไป

Character is destiny

เพื่อน

เพื่อนซี้เจ็บหนัก
เข้าโรงพยาบาล
อยู่มานานเกือบสี่เดือน

ข้าพเจ้าเพิ่งมีโอกาสไปเยี่ยม

รู้สึกผิดมาก
ตอนที่สบตากับคนป่วย

ข้าพเจ้าเคยเชื่อมั่นมาตลอด ว่า
หากเพื่อนซี้กลุ่มนี้มีปัญหาอะไร
ข้าพเจ้าจะต้องเป็นกลุ่มคนแรก
ที่ช่วยแก้ปัญหา
หนักเบาแค่ไหน
เจ็บไข้ได้ป่วย
ข้าพเจ้าจะไม่มีวันละเลย

และข้าพเจ้ายังเชื่อต่อไปอีกว่า

ในทางกลับกัน
ข้าพเจ้าก็หวังจากเพื่อนกลุ่มนี้ได้
ในแบบเดียวกัน

ข้าพเจ้าเริ่มทยอยผิดหวังจากคนอื่นๆ
ในกลุ่มนี้

และท้ายที่สุด
ข้าพเจ้าก็ทำให้ตัวเองผิดหวังกับตัวเอง

หมดความเชื่อ


เมื่อก่อนข้าพเจ้าอาจจะถามคนรอบข้าง
หรือตั้งคำถามกับสายลมว่า
อะไรทำให้คนอื่นเปลี่ยนไป
คำตอบคงเป็นคำตอบเดียวกับคำถามที่ว่า
แล้วอะไรละ
ที่ทำให้ข้าพเจ้าเปลี่ยนไป

รู้สึกแปลกแปลก - รู้สึกแปลก

อาทิตย์ก่อน

เพื่อนเก่าเพื่อนแก่
ตั้งแต่สมัยมัธยม
ส่งข้อความมาบอกว่า
กำลังจะแต่งงาน

สอบถามรายละเอียดกลับไปเล็กน้อย
พอให้ได้ความ
เพราะงานกำลังยุ่ง

แต่ก็ยังมีเวลาส่งข่าวนี้
ผ่านช่องทางเดิม
ไปบอกเพื่อนกลุ่มเดิมอีกคน

พร้อมทั้งสัมทับไปว่า
หายไปอีกคนแล้ว

รู้สึกอะไรไม๊


เพื่อนไม่ได้ตอบอะไร
เพราะต่างคนต่างทำงานวันละ 25 ชั่วโมง
อาทิตย์ละ 8 วัน




วันนี้เพื่อนรุ่นพี่ที่เรียนด้วยกัน
เฮไหนเฮกันตลอด
ขึ้นป่า ลงห้วย เดินเขา จนถึงวงน้ำชา
ส่งข้อความมาบอกว่า
ชวนไปเที่ยวบ้านที่ต่างจังหวัด

ก็รู้ๆได้ทันทีว่าเนื่องในโอกาสใหน
ถามกลับไปเพื่อให้ได้ความ
ก่อนจะรีบจบความว่าไปแน่
แต่ต้องรีบไปทำงานต่อแล้ว

หลังจากหาเวลาว่างได้เล็กน้อย
รีบโทรหาเพื่อนในกลุ่มอีกคน
เพื่อบอกข่าวนี้
นัยหนึ่งเพื่อเป็นการนัดแนะการไปร่วมงาน
แต่อีกนัยหนึ่งเพื่อจะบอกมันว่า
ข้าพเจ้ารู้สึกแปลกๆ

แต่ยังไม่ทันจะพูด
เพื่อนคนนี้มันกลับพูดก่อนว่า

รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้


กลับมานั่งทวบทวน
ว่าทำไมต้องรู้สึกแปลกๆ
เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนในกลุ่มแต่งงาน

หรือว่า เพราะไม่ใช่ครั้งแรกนั่นแหละ
แต่มันกำลังจะเป็นครั้งท้ายๆ
และ เราเองก็กำลังจะไม่มีพวก

เออ

แล้วทำไมต้องรู้สึกอะไรด้วยอะ

ก็ไม่ใช่ว่า
ชีวิตใครก็ชีวิตมันดอกหรือ


ยังคิดไม่ตก

ค้างๆ ใว้ก่อนก็ได้