เพื่อน

เพื่อนซี้เจ็บหนัก
เข้าโรงพยาบาล
อยู่มานานเกือบสี่เดือน

ข้าพเจ้าเพิ่งมีโอกาสไปเยี่ยม

รู้สึกผิดมาก
ตอนที่สบตากับคนป่วย

ข้าพเจ้าเคยเชื่อมั่นมาตลอด ว่า
หากเพื่อนซี้กลุ่มนี้มีปัญหาอะไร
ข้าพเจ้าจะต้องเป็นกลุ่มคนแรก
ที่ช่วยแก้ปัญหา
หนักเบาแค่ไหน
เจ็บไข้ได้ป่วย
ข้าพเจ้าจะไม่มีวันละเลย

และข้าพเจ้ายังเชื่อต่อไปอีกว่า

ในทางกลับกัน
ข้าพเจ้าก็หวังจากเพื่อนกลุ่มนี้ได้
ในแบบเดียวกัน

ข้าพเจ้าเริ่มทยอยผิดหวังจากคนอื่นๆ
ในกลุ่มนี้

และท้ายที่สุด
ข้าพเจ้าก็ทำให้ตัวเองผิดหวังกับตัวเอง

หมดความเชื่อ


เมื่อก่อนข้าพเจ้าอาจจะถามคนรอบข้าง
หรือตั้งคำถามกับสายลมว่า
อะไรทำให้คนอื่นเปลี่ยนไป
คำตอบคงเป็นคำตอบเดียวกับคำถามที่ว่า
แล้วอะไรละ
ที่ทำให้ข้าพเจ้าเปลี่ยนไป