งาน งาน งาน - เงิน เงิน เงิน

จิปาถะ - 1008


เพื่อนโทรมาชวนไปเที่ยว

ความรู้สึกแรกคือ ตกลงใจว่าไป
ความรู้สึกต่อมาคือ ถ้างานไม่เสร็จละ
ความรู้สึกสุดท้ายคือ ถ้าไปก็ต้องเสียเงินเยอะ

ความรู้สึกตอนนี้คือ สับสน

อยากเที่ยว
ห่วงงาน
และ เสียดายเงิน




จิปาถะ - 1009


เพิ่งกลับไปเยี่ยมบ้าน
ได้เดินทางผ่านสุวรรณภูมิ

ขาไปก็ตอนกลางวัน
ขากลับก็ตอนดึก

ไม่ได้ตั้งใจ
แต่ก็ได้เจอสุวรรณภูมิ
ทั้งสองด้าน


ด้านมืดคือ

ห้องน้ำน้อยมากๆ
น้อยมากจนต้องโทรไปถามรุ่นพี่ที่ควบคุมงาน
ถามตรงๆว่า
คนออกแบบไม่เคยใช้สนามบินหรือไร
และศาสตร์ที่เรียนกันมาเอาไปเก็บใว้ไหน
คนเท่าไหร่ต่อห้องน้ำเท่าไหร่
มันมีกฏที่คิดได้ง่ายๆ

ถามว่า ทำไมไม่มีใครทักท้วงเลย
คนออกแบบ
เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง
คนควบคุมงาน
และคนก่อสร้าง

เรากำลังจะไปสู่สังคม
ที่ทุกคนพร้อมจะบอกว่า

ไม่ใช่หน้าที่ตรู
หรืออย่างไร


ด้านสว่างคือ

กลางวันไม่ต้องเปิดไฟเยอะ
เพราะเป็นกระจก
แต่ก็โดนแดดนะ




จิปาถะ 1010

แม่ถามว่า
ทำไมรีบมารีบไปจังเลย

บอกแม่ว่างานยุ่งมาก
หยุดหลายวัน
เงินก็หายไปหลายตังค์

แม่ฟังแล้วเฉยๆ
อาจจะนึกในใจว่า

เด็กคนนี้ลูกใคร
เอาลูกฉันคืนมา




จิปาถะ 1011


หลานสาว
อายุขวบกว่า
ชอบมาเดินวนไปวนมาอยู่ใกล้ๆ

แม้เด็กน้อยไม่บอก
ก็รู้ว่ามันชอบข้าพเจ้ามาก

แปลก

ปกติ
ตลอดอายุมัน
เพิ่งเจอกันไม่เกิน 7 วัน
แล้วข้าพเจ้าก็เป็นโรคเกลียดเด็ก

แต่ทุกคนก็ชอบทิ้ง หลานสาว ใว้กับข้าพเจ้า

เด็กน้อยชอบข้าพเจ้า
ที่ตามใจ

อยากวิ่งเล่น
ก็ตามสบาย
ข้าพเจ้าพร้อมจะนั่งดู
นั่งยิ้มให้กำลังใจ
หากหกล้มก็ลุกเอง
ไม่ลุกไปอุ้ม ไม่ตกใจ
ได้แต่พูดว่า
ล้มเอง ลุกเอง นะน้องสาว

อยากเล่นน้ำก็ ตามสบาย
ข้าพเจ้าก็พร้อมจะนั่งดู
นั่งคอยระวังภัย
แต่ถ้าลื่นหกล้ม
ได้แต่พูดว่า
ล้มเอง ลุกเอง นะน้องสาว

ข้าพเจ้าชอบอ่านหนังสือ
หากอยากอยู่กับข้าพเจ้า
ก็นั่งอ่านหนังสือ
และหลานสาว
มันก็ชอบเล่นอ่านหนังสือ

ข้าพเจ้าเดินเล่นในสวน
หากอยากเดินชมสวนกัยข้าพเจ้า
ก็ยินดี สาวน้อยสามารถถามได้ทุกเรื่อง
ข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกรำคาญกับคำถาม
และตั้งใจตอบอย่างจริงๆจังๆ
แม้ไม่แน่ใจว่าหลานสาววัยไม่ถึงสองขงบ
จะเข้าใจหรือไม่ เพราะข้าพเจ้าชอบตอบ


ข้าพเจ้าเป็นผู้ใหญ่แบบนี้แหละ
แบบที่พ่อข้าพเจ้าเคยเป็น

ตามใจ
แต่ไม่เอาใจ