โลกหนังสือ : ผู้หลงใหลในความหวาน โดย รักษิตา

ผู้คนล้วนมีความฝัน และฉันก็เชื่อว่าเมล็ดข้าวโพดเล็กๆก็คงไม่แตกต่าง

บางเมล็ด อาจฝันอยากเป็นข้าวโพดต้ม ง่ายๆและงดงามในความหวานหอมของตนเอง
บางเมล็ดชอบความตื่นเต้นนิดๆ อาจคิดอยากเป็นข้าวโพดปิ๊ง
ต้องหมุนพลิกไปพลิกมาจนเหลืองจัดผ่าวไฟให้ทั่วฝัก ก่อนจะถูกโรยเกลือ ทาเนยละลาย หอมกรุ่น

บ้างเลือกที่จะเป็นข้าวโพดคั่ว อดทนผ่านร้อนหนาวจนเมล็ดแห้งได้ที่
รอวันดีๆ เวลาเหมาะๆ มาเคาะประตู เรียกให้กระโดดไปมาในความร้อน
จนผิวปริแตกออกเป็นปุยขาว เป็นข้าวโพดก้อนเมฆ เสร และมีรูปทรงไม่ซ้ำกันกับใคร

สำหรับข้าวโพดเมล็ดที่ฝักใฝ่ในความรัก อาจฝันอยากเป็นเช่นคาลิล ยิบราล รจนาใว้
ความรัก ยอมหลุดออกจากเปลือก ถูกบดจนกลายเป็นผง
ขยำจนอ่อนเปียก และเดินทางเข้าสู่กองไฟศักดิ์สิทธิ์ของความรัก
เพื่อเป็นอาหารทิพย์ของพระเจ้า หรือ อาจจะฝันเพียง ขนมปังข้าวโพดนุ่มๆ
อาหารธรรมดาๆของผู้คนก็คงได้ ไม่ว่ากัน

บางเมล็ดยังคงฝันงอกงาม ค่อยสะสมความอุดมจากพื้นดิน ท้องฟ้า และแสงตะวัน
เติบโตตามความฝัน เป็นเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตที่งดงาม

: - จากตอน เมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต


ใบไม้เล็กๆ ใบหนึ่งมีความฝันอยากโบยบิน
พวกใบไม้แก่ๆ ต่างพากันหัวเราะเยาะในความคิดฝันของใบไม้น้อยๆ

จนอยู่มาวันหนึ่งมีหนอนแก้วตัวหนึ่งหลงทางมา
ตัวหนอนเหนื่อยและหิวมาก แต่ไม่มีใบไม้ใดยอมให้หนอนกัดกิน

"เราไม่มีวันยอมเป็นอาหารของตัวหนอนอ้วนน่าเกลียดอย่างเจ้าหรอก"
ใบไม้อื่นๆ พากันเมินหนี
"ฉันคงต้องตายเพราะความหิวเป็นแน่" ตัวหนอนกล่าว
แต่ใบไม้น้อยๆไม่คิดเช่นนั้น
"กัดกินฉันสิ หากว่ามันจะช่วยให้ท่านรอดชีวิตได้"
ใบไม้กล่าวพลางขยับไปใกล้ๆ ตัวหนอน

เวลาผ่านไป ตัวหนอนหายไป และชีวิตใมห่ที่แสนงดงามปรากฏตัวขึ้นแทนที่ ผีเสื้อแสนสวยนั่นเอง

"มองดูสีเขียวที่ปีกของผีเสื้อนั่นสิ สวยกว่าสีของพวกเรามากมายนัก"
ใบไม้แก่ๆ พากันชื่นชม

ผีเสื้อแสนสวยคลี่ปีกออกเผยให้เห็น รูปใบไม้เล็กๆ สีเขียวสดใสที่ใช้กลางปีก
ก่อนจะบินร่อนไปท่ามกลางมวลดอกไม้ และพาความฝันใฝ่ของใบไม้เล็กๆ ออกโบยบิน

: - จากตอน บินไปตามใจฝัน


ไข่เต่าใบกลมๆ และอ่อนนิ่มถูกวางอยู่ใกล้ๆ กับไข่ไก่
ไข่ไก่เปลือกแข็งกลิ้งมากระทบไข่เต่าครั้งแล้วครั้งเล่าจนลูกเต่าตื่น
มันนึกในใจว่า โลกภายนอกคงแข็งกระด้างและอาจมีสิ่งที่เป็นอันตรายรอคอยอยู่
ด้วยความหวาดวิตก ลูกเต่าจึงค่อยๆ สร้างกระดองแข็งแรง
หอหุ้มตัวเองเอาใว้ให้ปลอดภัยอยู่ภายใต้ความอ่อนนุ่มของเปลือกไข่เต่า

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ลูกไก่นอนหลับสบายอยู่ภายใต้เปลือกที่แข็งแรง
ไม่รับรู้เรื่องราวใดๆจากภายนอก สร้างเพียงขนปุยอ่อนนุ่ม
ห่อหุ้มตัวเองอยู่ภายในเปลือกไข่

เมื่อถึงเวลาที่ไข่ทั้งสองใบฟักออกมาเป็นตัว

ใบหนึ่งกาลยเป็นลูกเต่า ผู้ออกเดินทางสู่ท้องทพเลกว้าง
พร้อมด้วยกระดองแข็งแรงที่เป็นทั้งบ้าน และ เกาะป้องกันภัย

อีกใบกลายเป็นลูกไก่ขนฟูอ่อนนุ่มวิ่งสู้อ้อมกอดแม้
เพื่อให้คอยดูแลหาอาหาร และป้องกันผองภัย

ลูกเต่า มีวิถีชีวิตตามแบบของเต่า
ส่วนลูกไก่ก็มีวิถีชีวิตตามแบบของไก่
และต่างก็อยู่อาศัยอยู่บนโลกใบเดียวกันอย่างมีความสุขตามแบบของตัวเอง

:- จากตอน เนิ่นนานในกาลเวลา



นี่คือตัวอย่างของเรื่องเล่าแบบ รักษิตา นักเขียนที่ฉันชื่นชอบ
สายตาของการมองโลกของเธอ สวยงาม ละเมียดละไม
เต็มไปด้วยจินตนาการที่ไร้เดียงสา