หนึ่งปี ผ่านไป บันทึกใว้ ... งั้นๆ แหละ

วันที่มีอายุครบสามสิบ
มีเงินเก็บหนึ่งล้านบาท
หามาได้ด้วยตัวเอง


แล้ว


นั่งคิด นอนคิด
ฝากคนอื่นคิด

เลือกทิศทางให้ชีวิต

เริ่มต้นด้วยการลาออกจากงาน
วางแผนไปแดนจิงโจ้เที่ยวไปเรียนไป

ชีวิตช่างน่าหอมหวาน
ความฝันจะกลายเป็นจริง

แต่ปาฎิหารย์ก็เกิดขึ้น ฟ้าผ่ากลางวัน
ความจริงเหลือเพียง ไร้งาน และ ไร้เงิน

อย่าถามว่า ทำไม!
เพราะรู้ไปก็เปลี่ยนใหม่ไม่ได้


เริ่มต้นกันใหม่ ใครบอกว่า ง่าย
อย่าเชื่อ

ยิ่งอายุเพิ่มขึ้น ยากยิ่งนัก
ใครบอกว่า มีคนอื่นแย่กว่าเยอะ เราไม่ได้เริ่มต้นจากติดลบ
บอกกลับไปเลยว่า ตรูรู้แล้ว ขออย่าให้มรึงต้องเจอเลย
ชีวิตจริงๆ ต่างจาก การนั่งนึก การนอนดู หรือ การเงี่ยหูฟัง

เหมือนกำลังเดินเล่นกลางสวน ชมผีเสื้อ ชอบอากาศ วาดวิมาน
แล้วก็หล่นตุ๊บลงไปที่ก้นเหว
ตั้งตัว เตรียมใจ เริ่มใหม่ ต้องใช้เวลา







หนึ่งปี ผ่านไป ไม่ไว ไม่โกหก




พลังชีวิตมิใช่หมายถึง
ความสามารถในการยืนหยัดต่อสู้เท่านั้น
หากแต่ยังหมายถึง
ความสามารถที่จะลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง