เ ค ย เ ห ง า กั น บ้ า ง ไ ห ม

ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา


ฉันเชื่อและรู้สึกอย่างนี้มาตลอด
แต่เพื่อความรอบคอบไม่ประมาทเกินไป
ฉันก็ยังไม่อยากปักใจเชื่อตัวเองมากนัก
จริงๆ ฉันอาจจะขี้เหงาสุดๆ แต่ไม่รู้ตัว
ฉันก็เลยต้องมานั่งทบทวนและตั้งคำถามกับตัวเอง

ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา จริงๆ เหรอ

ฉันอาจจะเหงา
แต่แสดงออกมาในรูปแบบของอาการเบื่อ

ฉันอาจจะเหงา
แต่แสดงออกมาในรูปแบบของอาการเซ็ง

ฉันอาจจะเหงา
แต่แสดงออกมาในรูปแบบของอาการท้อแท้

ฉันอาจจะเหงา
แต่แสดงออกมาในรูปแบบของอาการหดหู่

ฉันอาจจะเหงา
แต่แสดงออกมาในรูปแบบของอาการเศร้า

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยความสงบ

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยการอ่านหนังสือ

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยการดูหนัง

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยการฟังเพลง

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยการไปเที่ยว

ฉันอาจจะเหงา
แต่กลบเกลื่อนด้วยการหากิจกรรมทำ


แต่ถึงจะตั้งคำถามอย่างไร
ฉันก็ยังเชื่อว่า
ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา

ฉันเคยเบื่อ แต่ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันเคยเซ็ง แต่ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันเคยท้อแท้ แต่ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันเคยหดหู่ แต่ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันเคยเศร้า แต่ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบความสงบ แต่ก็ไม่ได้มาจากความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบอ่านหนังสือ แต่ก็ไม่ได้มาจากการหนีความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบชอบหนัง แต่ก็ไม่ได้มาจากการหนีความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบชอบฟังเพลง แต่ก็ไม่ได้มาจากการหนีความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบชอบท่องเที่ยว แต่ก็ไม่ได้มาจากการหนีความเหงาแน่ๆ
ฉันชอบชอบหากิจกรรมใหม่ๆ แต่ก็ไม่ได้มาจากการหนีความเหงาแน่ๆ

เพื่อความรอบคอบ ฉันก็ต้องหาคำถามเด็ดๆมาถามตัวเอง
ถ้าอย่างงั้น
อะไรทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา

คำถามเด็ดมาก ตอบไม่ค่อยได้
ไม่เป็นไรทิ้งมันใว้อย่างนั้น


อาจจะในขณะที่เรากำลังจะเคลิ้มหลับ
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังอาบน้ำ
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังนั่งเล่น
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังอยู่ในรถไฟฟ้า
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังดูหนัง
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังฟังเพลง
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

อาจจะในขณะที่เรากำลังคุยกับคนอื่น
คำตอบอ่านจะวิ่งมาทันใด

เดี่ยวคำตอบมันจะมาหาเอง ในเวลาที่เราไม่คาดคิด

แล้วคำตอบก็วิ่งมาสู่ฉัน
ในขณะที่ฉันกำลังนำตัวเองกลับเข้าร่องเข้ารอย

ศรัทธาและความเชื่อนั่นเอง

เพราะศรัทธาและความเชื่อ
ที่เติบโตมาพร้อมกันฉัน
ทำให้ฉันรู้สึกไม่เคยรู้สึกเหงา

อาจจะอธิบายยาก
ลองจินตนาการง่ายๆ

เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเราอยู่กับคนที่เรารักและรักเรา

เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเราอยู่กับครอบครัวที่เข้าใจ

เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเราอยู่กับเพื่อนฝูงที่ถูกคอถูกใจ


เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเราอยู่กับคนที่พร้อมจะเข้าใจและให้อภัย

เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเรามีตัวตนในสายตาใครคนหนึ่ง ตลอดเวลา

เราคงจะไม่รู้สึกเหงา
หากเรารู้ว่า เราอยู่ตรงไหน กำลังทำอะไร และ เป้าหมายคืออะไร


เพราะฉะนั้น
ฉันจึงยังคงเชื่อ และรู้สึกว่า
ฉันไม่เคยรู้สึกเหงา