ค่อยๆ ไปเถอะ

พยายามเขียนอะไรสักอย่าง
เพื่อทำความเข้าใจ
กับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้
แต่ปัญหาคือ
เขียนไม่ได้ ...ดั่งใจ


ช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
ฉันได้เจอมิตรสหายเกือบทุกกลุ่ม
(แม้อาจจะขาดหายไปหลายกลุ่ม)

มันทำให้ฉันได้คิด
และทบทวนอะไรหลายๆอย่าง

บางเรื่องชัดเจนเป็นคำพูด
แต่กับบางเรื่อง
ก็ช่างเป็นนามธรรมซะเหลือเกิน




- - - - - -



ที่มาของชื่อที่ไม่เกี่ยวกัน
มาจากการชอบประโยคนี้

ทางอีกแสนไกล
ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ
จะดีไหม

อยากพูดข้อความข้างต้น
กับทุกๆ คนที่หวังดี (หรือไม่หวังอะไรเลย)


เนื้อเพลงเต็มของ เพลงหยดน้ำ คือ

เพียงวันละเล็ก ละน้อย
ให้มันเป็นไปอย่างนี้ทุกวัน
ให้เหมือน หยดน้ำที่มันหยดลงที่เดิม...เสมอ
รักน้อย ๆ แต่มาคงที่เถอะเธอ
ก็พอชื่นใจ

ให้เป็นแค่น้ำ หยดน้อย
หยดลงเบาๆ ที่พื้นหัวใจ
ให้รัก ซึมซับลงไปประจำทุกวัน..เสมอ
รู้ว่ารัก แต่อย่าใจร้อนเลย...นะเธอ

ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม

ทำทีละนิด ละน้อย
และคอยดูแลให้รักงดงาม
หยดน้ำ ไม่นานจะเป็นดั่งธารน้ำเย็น...สดใส
และให้รู้ว่าเป็นความรักจากใจ
เพียงไม่ช้าไม่นาน

ให้วันพรุ่งนี้ช่วยพิสูจน์ความรัก
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ทางอีกแสนไกล ที่เราต้องเจอะเจอ
ค่อยๆ ไปเถอะ จะดีไหม

และจะรักหมดหัวใจ


- - - - - -


วันนี้ชวนกันอู้งานไปเดินเกษตรแฟร์
ซื้อแต่ของกิน
เกือบทุกอย่างที่เห็น
ทั้งๆ ที่ต้องควบคุมอาหารกันทุกคน
เนื่องจากว่า ตระเวนกิน จนน้ำหนักเกิน

ระหว่างเดินอู้กันอยู่
เจ้านายที่สำนักงานใหญ่โทรมา
บอกว่ามีงานใหม่ให้ทำ

เป็นโครงการบ้านพักตากอากาศที่สมุย
อยากให้ฉันไปบริหารโครงการนี้
แต่เป็นการลุยเดี่ยว
เริ่มตั้งแต่ต้นจนจบงาน
มองในแง่หนึ่ง คือถูกส่งไปตาย
แต่มองในแง่ดีว่า เขาเชื่อมั่นในฝีมือ


โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
ฉันตอบปฎิเสธ

ฉันยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่อยากก้าวหน้า
ขอเป็นฉันแบบนี้แหละ

ค่อยๆ ไปเถอะ
ท่าจะดี ... กว่า
มั้ง