Don't explain yourself, you'll never see

- ๑ -


จิม ทอมสันป์ เคยพูดเอาใว้ว่า

"จงใช้ชีวิต ให้เป็นตำนาน"

นั่นอาจจะเป็นความหมายเดียวกันกับ
ที่ชาวบาหลีเชื่อว่า

"จงอยู่อย่างผู้มีเกียรติ และตายไปอย่างผู้หยิ่งใหญ่"

ทัศนคติในแบบนี้ คงมีอยู่ทุกหนทุกแห่งของโลก
ทัศนคติในแบบที่เชื่อว่า เราจำเป็นต้องมีตัวตน
และ ตัวตน ของเราจำเป็นต้องถูกจดจำ
เราควรจะกลายเป็นตำนาน หรือมีอนุสรณ์สถานให้ระลึก

ทัศนคติแบบนี้น่าจะมีพื้นฐานมาจากความเชื่อที่ว่า
อุดมคติของคนส่วนมาก คือ ความดี
การถูกจดจำ หรือ ความหยิ่งใหญ่มันคือ
การเป็นคนดี สร้างสมความดีให้มากที่สุด
เมื่อเราตายไป เราก็จะถูกจดจำ
และกล่าวขานถึงเป็นตำนานแห่งความดี

แล้ว ยุคสมัยนี้
คนยังเชื่ออย่างนั้นกันอีกหรือเปล่า
อุดมคติของคนส่วนมากยังเหมือนเดิมหรือไม่


ฉันเองก็ตอบไม่ได้


ในยุคสมัยที่ปัจเจกชนเจริญถึงขีดสูงสุด
เราไม่ต้องการสร้างอนุสรณ์สถานเพิ่มเติม
เพียงแค่ที่มันมีอยู่ก็มากเกินพอที่จะระลึกถึง

มนุษย์ไม่ได้อยากถูกจดจำในฐานะวีระบุรุษ
แต่อาจจะขอพื้นที่แค่ปุถุชนคนธรรมดาคนหนึ่ง
หาก จิม ทอมสันป์ ยังมีชีวิตอยู่ เขาอาจจะเปลี่ยนคำพูดใหม่






- ๒ -



"ไม่มีกิจกรรมอะไรเลยเหรอ มีแต่เดิน เดิน"
"ดูเหงาๆ เนอะ มีแต่รูปภูเขากับภูเขา"
"ไม่ค่อยสวยเหมือนในหนังสือเนอะ"

เพื่อนของฉันแสดงความคิดเห็น
ระหว่างนั่งดูรูปที่ฉันและเพื่อนๆถ่ายมาจากทริปเนปาล

อารมณ์ ความรู้สึก และบรรยากาศต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เมื่อเทียบกับตอนที่ฉันและเพื่อนๆ นัดกันดูรูปที่พวกเราถ่ายกันมา


ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้พยายาม รวมทั้งพยายามจะไม่
นำเสนอรูปถ่ายของฉันและเพื่อนๆ ที่เกิดจากทริปต่างๆ
ให้คนที่ฉันรู้จักทุกคนได้ดู ได้เห็น แบบฉัน
เพราะฉันเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อนแล้ว
ประสบการณ์ที่บอกฉันว่า ความชอบ เป็นเรื่องส่วนตัว
หากเรากำลังเล่าว่าเราประทับใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่อีกคนกลับรู้สึกว่า เป็นเรื่องที่น่าเบื่อสิ้นดี
ก็จะดูเหมือนกับว่า ทั้งคนเล่าและคนฟัง จะเสียเวลาเปล่า

เพราะฉะนั้น เราทำเรื่องที่ชอบเหมือนกันดีกว่า
หรือไม่เช่นนั้น ต่างคนต่างทำเรื่องที่ตัวเองชอบ

ฉันเชื่อเช่นนี้มานานแล้ว

แต่ในบางครั้ง เช่นครั้งนี้
เพื่อนพยายามคะยั้นคะยอขอดูรูป
และฉันก็คิดว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร
หากเราจะแบ่งปันประสบการณ์ให้คนอื่นฟัง
เพราะฉันและเพื่อนๆประทับใจในทริปครั้งนี้มาก
พวกเรากำลังวางแผนเพื่อจะกลับไปในทริปที่มีความคล้ายๆกัน

แต่ฉันคิดผิด

เพราะฉันเสียทั้งความรู้สึก
และก็เสียเวลาเปล่า

ตลอดเวลาที่เพื่อนนั่งดูรูป
และแสดงทัศนะ
ฉันได้แต่คิดว่า

"จงใช้ชีวิต
ให้เป็นตำนาน
ส่วนตัว"



- ๓ -


ฉันและเพื่อนๆ กำลังวางแผนไปเที่ยว
Everate Base Camp - EBC
เคยคุยกับรุ่นพี่ที่เคยไปมาแล้ว
เขาบอกว่ามันก็ลำบาก แต่ก็พอจะไปไหว

ล่าสุดมีคนไปเที่ยว กลับมา
ดูจะเสียงคนรอบข้าง
สรรเสริญ ยกย่อง ราวกับวีระบุรุษ

ฉันจึงเมลล์ถามรุ่นพี่คนไปเคยไปอีกครั้ง
ครั้งนี้ถามแปลกๆว่า
EBC มันยากมากเกินคนธรรมดาไม๊
ฉันเชื่อมาตลอดว่า
มันเป็นแค่ที่ทางของคนที่ชอบ คนที่พยายาม
เป็นปุถุชนคนเดินดินไม่ได้ต้องถึงขั้นเป็นเป็นวีระบุรุษ
เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันขอบาย
ฉันไม่ชอบวิถีแบบนี้
พร้อมทั้งสำทับไปว่า ฉันมีคติว่า

Live your life
to become the legend
for your own


รุ่นพี่ เมลล์มาบอกว่า
ย้ำอีกว่า มันก็ยากมากอยู่เหมือนกัน
แต่ไม่ต้องถึงกับเป็นวีระบุรุษ
พร้อมทั้งย้อนกลับมาว่า

"เอ็งก็ไปเที่ยวแล้วก็อย่าบอกใครซะ ก็หมดเรื่อง
ทำเป็นเรื่องมากไปได้ กลัวอะไรกันแน่
แล้วที่ไปเที่ยวมาแล้วกลับมาเขียนกระทู้โครมๆ
แปลว่าอะไรเหรอ ถามตัวเองดีๆ "

อืม
นั่นนะสิ

หรือว่า จิม ทอมสันป์ จะพูดเพราะรู้ว่า
ท้ายที่สุดแล้ว ปุถุชนคนเดินดินทุกๆคน
ก็ต้องการการมีตัวตน ต้องการการยอมรับ
และต้องการพวกพ้องที่คิดเหมือนกัน

หรือว่า ฉันจะต้องเติมความเชื่อส่วนตัวใหม่


"จงใช้ชีวิต ให้เป็นตำนาน
เก็บใว้เป็นส่วนตัว
รอแบ่งปันกับคนนั้น"

Live your life to become the legend
for your own
Waiting to Share with yours special

555