กระดอง

ห้องนอนและผ้าห่มที่อบอุ่นเกินไปในฤดูหนาว
ความสุขสบายเกินควรและการไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้ชีวิต
เหล่านี้ล้วนทำให้ชีวิตเปราะบาง
หมดโอกาสที่จะได้สัมผัสธาตุมูลต่างๆในธรรมชาติ
กับความร้อนหนาว แดดลม ความทุกข์ยาก ทุรกันดาร ป่วยไข้
ซึ่งก็เป็นธาตุมูลอีกฝากฝ่ายหนึ่งซึ่งมีอยู่จริงในชีวิตด้วย

- - - -

การเดินทางน่าจะเป็นสื่อที่นำให้มนุษย์ไปเข้าอกเข้าใจกัน
นำไปสู่ความชิดใกล้เรียนรู้คุ้นเคย
และเห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของกันและกัน
การเดินทางไม่น่าจะใช่การไปเพื่อตระหนี่เอาเปรียบ
เพื่อที่จะใช้เงินเสพสุข โดยลืมมองชีวิตของผู้คนรอบๆข้าง
โดยเฉพาะคนท้องถิ่นที่ตนไปอาศัยอยู่
ในยามที่เรามีเงินเป็นฟ่อนอยู่ในกระเป๋า
เราได้ลืมที่จะเห็นอกเห็นใจคนยากจนหรือไม่
เราต้องการซื้อของในราคาถูกที่สุด
เรากลัวถูกคนอื่นเอาเปรียบ
คิดที่จะเอาโดยลืมที่จะให้
เรากล่าวหาคนพื้นเมืองว่าโกงหรือโก่งราคา
โดยลืมไปว่าในความกลัวที่จะถูกเอารัดเอาเปรียบของเรา
เราก็ได้เอาเปรียบคนยากจนโดยทางอ้อมด้วย

- - - -

คุณรู้สึกตัวเองดุจดังหอยทากตัวเล็กๆ
ซึ่งต้องแบกกระดองอันหนักของตน
คืบคลานไปทีละน้อยบนขุนเขาอันยิ่งใหญ่
กระดองนั้นยิ่งเดินก็ยิ่งรู้สึกหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ
แต่มันกลับเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่อาจสลัดทิ้งได้
กระดองนั้นก็คือสัมภาระของนักเดินทาง
ซึ่งยิ่งเดินทางไปไกลก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกสิ่งที่มีอยู่เกินความจำเป็น
คุณอยากจะหยิบข้าวของที่มีอยู่โยนทิ้งไปทีละชิ้นจนเหลือแต่ตัวเปล่าๆ
ทว่า คุณกลับทำได้เพียงลดทอนข้าวของสัมภาระให้น้อยที่สุด

ชีวิต และการเดินทาง
ลดทอนคุณลงเหลือเพียงสิ่งที่จำเป็นพื้นฐานที่สุดในชีวิต
เท่านั้น




*************************************

ชื่อหนังสือ มุ่งสู่ความขาวของหิมะ
โดย พจนา จันทรสันติ
สำนักพิมพ์ มูลนิธิเด็ก
พิมพ์รวมเล่ม ครั้งที่ 2 : มีนาคม 2547, 113 หน้า
ราคา 120 บาท