ปีใหม่ ปีจอ

24 ธค 48

เอาคอมไปซ่อมอีกรอบ
กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็น

เพื่อนโทรมาตามให้ไปเยี่ยมลูกของมันที่โรงพยาบาล
โทรมาตามแบบอยากได้ของขวัญ
ท้ายที่สุดก็ไป แต่ไปแบบไม่มีของขวัญ
แค่ซื้อขนมไปฝาก


25 ธค 48

เลี้ยงส่งเพื่อนไปเรียนต่อปริญญาเอก
นัดกินมื้อเที่ยง เพราะคิวของมันยาว
ตอนเย็นต้องไปกินต่อกับอีกกลุ่ม


26 ธค 48

พยายามจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้าน ทั้งวัน
รวมทั้งพยายามเคลียร์งานออกให้หมด


27 ธค 48

เคลียร์งานหมดตอนเย็น โล่ง
บรรยากาศที่ทำงานเหมือนวันหยุด


28 ธค 48

อยู่ที่ทำงานก็ทำเตรียมโปรแกรมเที่ยวสงกรานต์
ตอนเย็นก็เดินทางกลับบ้าน
ด้วย แอร์เอเซียร์ เหมือนเดิม


29 ธค 48
ชอบบรรยากาศของที่บ้าน
วันที่ทุกคนไปทำงาน เงียบดี
นอนอ่านหนังสือ พร้อมๆ กับเข้าเวรเฝ้าแม่แทนพี่ๆ


30 ธค 48

ถูกถามถึงแบบมัสยิดที่ยังออกแบบไม่เสร็จ
เกรงใจบรรดาญาติผู้ใหญ่
แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะลงมือทำ
ได้แต่ผลัดไปเรื่อยๆ ระอาตัวเองเหมือนกัน


31 ธค 48

วันหยุดของทุกคน
บรรยากาศอันเงียบสงบหายไป
ไม่มีเวลาอ่านหนังสือ
เพราะมัวแต่เล่นกับหลานสาว
จริงๆแล้วข้าพเจ้าเกลียดเด็ก
แต่ก็ยอมเล่นกับมัน ก็มันน่ารักดี
แต่ร้องไห้บ่อยฮิบหาย เอาแต่ใจสุดๆ
ก็หลานคนเดียวในบ้าน ที่มีแต่คนแก่ๆ


1 มค 49

ปีใหม่ ปีเก่า อุปโลกของวัน เดือน ปี
ไม่ค่อยมีความหมาย
เมื่อนอนเล่นอยู่ที่บ้าน



2 มค 49
แวะเข้าไปในเมือง
ห้างสรรพสินค้าคนเยอะ
ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ก่อนกลับ แวะเยี่ยมบ้านพี่สาว
ก่อสร้างผิดจากแบบที่ข้าพเจ้าทำใว้เยอะ
ปัญหาจึงตามมาแยะ
ก็แก้ไขไปตามที่พอจะบอกได้



3 มค 49
หารายการทีวีวันหยุดสักรายการที่น่าดู

ไม่ปรากฏ


4 มค 49

โดดงานต่ออีกวัน
เพราะไม่อยากไปแย่งกันกลับเข้าเมือง

เที่ยวบินเข้ากรุงเทพเที่ยวดึกสุดของวันที่เพิ่งเลยวันหยุดมาหนึ่งวัน

แค่นิยามข้างต้นก็พอจะบอกได้แล้วว่ามันจะหง่อยแค่ไหน


5 มค 49

เริ่มทำงานปีใหม่
งานแรกคือ
การพยายามจองตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวช่วงสงกรานต์
งานที่สองคือ โทรไปตามกล้องที่ส่งไปซ่อม
คงจะหมดวันด้วยงานแค่สองอย่างนี้






อ้อ วันนี้ตอนเช้าแกล้งทำเป็นเหมือนป่วย
ตอนสายๆ เริ่มคล้ายจะป่วยจริง
บ่ายๆ ป่วยจริงตามการแสดง
... สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ