BABEL : ROUGH : นเรศวร 1 - สามเรื่อง สามรส

- ตำนานสมเด็จพระนเรศว์ : ตำนานฉบับไม่มีชาตินิยม -


บ่ายของวันหนึ่ง
เดินทางไปตามนัด
ถึงที่หมาย จึงรู้ว่า
การประชุมถูกยกเลิก
โอกาสของ ตำนาน สมเด็จพระนเรศวร ก็มาถึง

หนังเล่าเรื่องต่อมาจาก สุริโยทัย
หลังจากปราบท้าวศรีสุดาจันทร์ลงได้
พระเทียนราชา(ศรัณยู) ก็ขึ้นเป็นกษัตรย์
นามว่า สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์

ส่วนขุนพิเรนทรเทพ(ฉัตรชัย)
ก็ปกครองเมื่องพิษณุโลก
นามว่าพระมหาธรรมราชา
โดยมีพระเมหสีชื่อพระวิสุทธิกษัตรี(พิมลรัตน์/ปวีณา)
พระราชธิดาในสมเด็จพระศรีสุริโยทัย

พระโอรสและพระธิดาใน
พระมหาธรรมราชากับพระวิสุทธิกษัตรีมี 3 องค์
พระสุพรรณกัลยาณี (เกรซ)
พระนเรศวร
และพระเอกาทศรถ

สามชั่วโมงที่เรื่องราวดำเนิน
เล่าเหตุการณ์เป็นลำดับ
ตั้งแต่สาเหตุที่เมืองพิษณุโลก
ยอมขึ้นต่อเมืองหงสาวดี
จนพระนเรศวรลูกขอไปเป็นเชลย
แล้วก็ถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ดำเนินกไป
ขณะที่พระนเรศวรพำนักอยู่ในหงสาวดี

แม้ไม่ได้อารมณ์ชาตินิยาม
แต่ดูเพลิน สนุกสนาน ให้สาระ
ภาพต่างๆในประวัติศาสตร์ปรากฏเป็นรูปธรรม

ตลอดเวลาที่ดู
ทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่ตระเวนตามเมืองต่างๆในพม่า
ภาพของหงสาวดีในวันนี้
ภาพของพระธาตุมุเตา
ภาพของเมืองมอญต่างๆ

ทั้งหมดนี้แจ่มชัดในภาพยนตร์เรื่องนี้





- Rough : ก็ คร่าวๆ นั่นแหละ -



ด้วยเหตุผลในทำนองคล้ายๆกัน
โอกาสของ Rough ก็มาถึง

Rough ถูกสร้างจากการ์ตูน
ฝีมือการสร้างสรรค์ของ อาดาจิ มึซึรุ
นักวาดการ์ตูนในดวงใจของหลายๆคน

คนดูส่วนใหญ่น่าจะคาดหวังว่า
เรื่องนี้จะต้องขำ น่ารัก อิ่มเอม และ ซาบซึ้ง
เหมือนกับความรู้สึกที่ได้ตอนอ่านการ์ตูน

แต่สัจธรรมของโลกคือ
ไม่มีอะไรจะเป็นไปตามที่หวังหรอก

ก็นั่นแหละ ชื่อเรื่องมันก็บอกแล้วว่า คร่าวๆ
เพราะฉะนั้น หนังเรื่องนี้ก็ได้ความรู้สึกคร่าวๆในทุกด้าน
หากอยากชัดเจน ก็ไปอ่านการ์ตูนเอาเองก็แล้วกัน

อ้อ
นางเอก สวยกว่าที่จินตนาการใว้ตอนอ่านการ์ตูน
แหะ แหะ แหะ




- BABEL : ความรู้สึกฉัน สำคัญกว่าชีวิตเธอ -


เริ่มประชุม ตอน 10 โมง
ความรู้สึกตอนออกจากห้องประชุมตอน 12.30 คือ
เหนื่อย และ ล้า
อยากรู้ว่าด้านสวยงามของโลกมันเริ่มหายไปไหน

ตัดสินใจ
ไม่กลับเข้าออฟฟิศ
ทางเลือกคือ โรงภาพยนตร์

ตอนได้ดูหนังตัวอย่างของ BABEL
แล้วนึกเอง คิดเอง ไปต่างๆนานา

ตั้งแต่เรื่องเล่าสมัยเด็ก
ของมนุษย์ที่อยากไปสร้างหอคอยไปสู่สวรรค์
แล้ววันหนึ่งตื่นมา
ทุกคนก็พูดกันคนละภาษา
การก่อสร้างก็เป็นอันจบสิ้น

หรือเล่าจากหนังสือพิมพ์
ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนนราธิวาส
พูดภาษามลายูพูดไทยไม่ได้
ต้องการเดินทางไปที่หนึ่ง
แต่ปรากฏว่าได้รับตั๋วผิด
ปลายทางกลายเป็นกรุงเทพ
เมื่อรู้ว่าไม่ใช่ปลายทาง
ก็หาตั๋วกลับบ้าน
แต่ปรากฏว่าไปโผล่ที่เชียงใหม่

ด้วยความไม่มีเงิน
จึงต้องขอทาน
คนส่วนใหญ่คิดว่าขอทานคนนี้เป็นชาวมอญ
จึงเรียกว่า ป้ามอญ

ผ่านไป 15 ปี
มีนักศึกษาฝึกงานคนหนึ่ง
ที่สามารถพูดภาษามลายูได้
เดินทางไปฝึกงานที่เชี่ยงใหม่
และได้พบเจอกับป้ามอญ

ความจริงจึงปรากฏ

ลูกๆ ของป้าที่คิดว่าแม่ตายไปแล้ว
ก็ได้แม่คืนมา

อ่านเรื่องนี้แล้วอุปทานเอาเองว่า
ปัญหาภาคใค้ ก็คงไม่ต่างกัน
เรากำลังพูดกันคนละภาษา

และคนไทยที่พูดภาษาไทย
ก็ไม่เคยรู้ความจริงอะไร
ได้แต่คิดว่า ป้าพูดภาษามอญ

ตัวอย่างหนัง ทำให้คิดไปได้ขนาดนี้แหละ

แต่ความจริงของหนัง
ไปคนละเรื่อง

เพราะหนังมีความเป็นอเมริกันนิยมมากๆ

นักท่องเที่ยวชาวอเมริกันคนหนึ่ง
ถูกกระสุนปืนไรเฟิลยิงเข้าที่ไหล
ระหว่างที่นั่งรถทัวร์
บนเส้นทางการท่องเที่ยวของประเทศโมรอกโก

หากเห็นข่าวแค่นี้
ประชาชนประเทศโลกที่สามอย่างเรา
ก็พอจะเดาได้ว่า เรื่องมันจะไปต่ออย่างไร

มันจะถึงขั้นอเมริกัน ส่งทหารไปบุกโมรอกโกไม๊

ถึงไม่ใช่ ก็ใกล้เคียง

รัฐบาลอเมริกันไม่มีวันสนใจว่า
เบื่องหลังของเหตุการณ์คืออะไร
เพราะความรู้สึกของคนประเทศฉัน
สำคัญกว่าชีวิตคนประเทศเธอ

หนังเรื่องนี้
ให้น้ำหนักถึง 1 ในสามของเรื่อง
กับประเด็นนี้

ส่วนอีกสองส่วนคือ
สาวใบ้ชาวญี่ปุ่น
ที่ดูจะเป็นคนใบ้มีมีปัญหาชีวิต
หนังกำลังจะบอกว่า
เธออยากมีตัวตนในสายตาคนอื่น
อยากมีคนให้ความสำคัญ
อยากมีคนรัก

แต่คนดูอาจจะรู้สึกว่า
ทำไม๊เธอต้องอยากมีเซ็กส์ขนาดนั้น
ดูเป็นเด็กสาวใจแตกมากกว่าจะน่าเห็นใจ

ส่วนสุดท้าย คือ
การมองเม็กซิโก ในแง่ร้าย
ซึ่งก็เป็นปกติของหนังที่เราได้ดู

หากมีตัวละครชาวเม็กซิโกปรากฏออกมาในหนังทำนองนี้
เชื่อได้เลยว่า
เดี่ยวตอนท้าย
พวกนี้จะต้องมีปัญหา
แน่ๆ

พูดมาถึงตอนนี้
อาจจะงงว่า ตกลงว่าหนังเรื่องนี้มันดีไหม
เพราะกวาดรางวัลมาก็เยอะ

ก็อยากจะบอกว่า
ใครตัดสินละ



ปล 1.
เขียนใว้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว