Sunday, September 17, 2006

ละครสัตว์

วันที่ฉันนั่งมองสิงโตชรา
พยายามที่จะล่าเหยื่อ
ฉันรู้สึกเศร้าใจ
เพราะวันหนึ่ง
ฉันก็คงประสบชะตากรรมนั้น


ยิ่งวันที่ฉันเห็นสิงโตชรา
อดีตเจ้าป่าสองสิงห์
พยายามประกาศศักดา
เพื่อแย่งอาณาเขต
ทั้งๆที่พื้นที่เหล่านั้นถูกครอบครองด้วย
สิงโตหนุ่มไปหมดแล้ว
ฉันแทบจะหลั่งน้ำตา



เคยกลัวกันบ้างไหมว่า
เส้นทางที่เรากำลังเดินนั้น
ในวันที่เราไปถึงจุดหมาย
เราได้กลายเป็นอีกคนหนึ่ง
ที่เราเองก็ไม่เคยรู้จัก
หรือมันอาจจะเลวร้ายถึงขั้น
เป็นคนในแบบที่เราเกลียด


สำหรับฉัน
ฉันตอบตัวเองได้ชัดเจน
ฉันกลัว

4 Comments:

At 3:58 PM, Anonymous Anonymous said...

สิงโตชราหรือ ฮึ
ถึงตอนนั้น เกรงว่าจะเป็นได้แค่ ห..มาชราอ่ะดิ

คอยรับเงินประกันสังคม ที่ตอนนั้นอาจจะไม่เหลือถึงมือเราซักเท่าไร
เพราะเจ้าหน้าที่ประกันสังคมมันถลุงเงินเป็นเบี้ยไปหมดแล้ว

ตายก่อนแก่ ถ้าจะดี :(

 
At 10:42 AM, Blogger Fawn said...

เพิ่งดู Kill Bill 1 อีกรอบ ในทีวี
ท่านอาจารย์นักตีดาบ บอกไว้ว่า
เส้นทางการเเก้เเค้น เป็นถนนที่วกวน
กว่าจะไปถึงจุดหมาย อาจลืมไปเเล้วว่า ที่ต่อสู้เสียเลือดเสียเนื้อไป มันเพื่ออะไร

เเหะ เกี่ยวมั้ยเนี่ย

 
At 3:46 AM, Blogger ปุถุชน said...

ชอบงานเขียนชิ้นนี้ของเฟง ครับ

 
At 3:26 AM, Anonymous Anonymous said...

when are you going to write again ?

I have been waiting to read na ka.

 

Post a Comment

<< Home