แฟนฉัน ภาคสาม ตอน เพื่อนสนิท

ดากานดา คือชื่อของ หนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดง ฉบับพิมพ์ครั้งใหม่
ที่เปลี่ยนไปทั้งรูปโฉมไปเยอะ คงเป็นเหตุผลต่อเนื่องมาจากภาพยนตร์เรื่อง เพื่อนสนิท

กล่องไปรษณีย์สีแดง ฉบับหนังสือนั้น ผ่านตามานานหลายปี
แนะนำ หยิบยื่น ให้คนรอบตัวอ่านกันหลายคน
ส่วนใหญ่คนที่ไม่ได้เป็นนักอ่านตัวยง จะชอบหนังสือเล่มนี้
แต่คนกับคนที่เป็นนักอ่านหลายต่อหลายคน กลับ เฉยๆ
โดยส่วนตัวผมค่อนข้างไปทางพอใจ
ส่วนหนึ่งเพราะชอบอ่านโปสการ์ด
อีกส่วนก็รู้สึกว่า ไอ้หมอนี่มันโรแมนติกดี

สำหรับ ดากานดา นั้น
รูปโฉมใหม่สวยงาม
มีภาพประกอบเยอะขึ้น
มีส่วนเกี่ยวพันธ์กับภาพยนตร์เรื่องเพื่อนสนิทอยู่มาก

สุดท้าย ภาพยนตร์เรื่องเพื่อนสนิท
ตอนเข้าโรง ก็ตั้งใจว่าจะไปดู
แต่จนแล้วจะรอดก็ไม่สบโอกาส
จึงต้องรอให้วนกลับมาอีกทีในรูปแบบวีซีดี

แล้วเมื่อวานก็มีโอกาสได้ดูสมใจ

หนังเปิดเรื่องที่ เจ้าไข่ย้อย หรือ นายหมู ตัดผมอยู่ที่ร้าน
ซึ่งมีหน้าตาคล้ายๆกับร้านตัดผมของพ่อของน้อยหน่าในเรื่องแฟนฉัน

แล้วเจ้าไข่ย้อยก็กลับมาที่บ้าน
บอกที่บ้านว่าจะไปเที่ยวสักพัก
เดินทางด้วยรถไฟ ลงเรือ
จุดหมายที่เลือกนั่งคือ พงัน
ระหว่างอยู่บนเรือ เกิดอุบัติเหตุ ทำให้ขาหัก
แล้วก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวระหว่างนายหมูกับนุ้ย

หนังตัดกลับไปสมัยที่ไข่ย้อย เด็กจาก กทม
เข้าเรียนปีหนึ่ง คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
สาวน้อยชื่อ ดากานดา ซึ่งมีความหมายว่า หญิงผู้เป็นที่รัก
ได้เข้ามาทักทาย และ เข้ามามีบทบาทสำคัญในชีวิตไข่ย้อยในมหาลัย

หนังเล่าสลับไป สลับมา
ระหว่างเรื่องราวของ นายหมูกับนุ้ย บนเกาะพงัน
และ นายไข่ย้อยกับดากานดา ในรั้วหมาลัย

ในหนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดงนั้น
มันเหมือนเราฟังเรื่องเล่า จากปากของไข่ย้อย
โดยที่เราไม่โอกาสได้รับรู้ว่า
ดากานดาและนุ้ย เป็นอย่างไร ในแบบที่เธอเป็นจริงๆ

หนังพยายามให้รายละเอียดของทั้งสองคนมากขึ้นกว่าหนังสือ
แต่ก็ยังน้อยเกินไปที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอทั้งสอง

ความสนุกอีกอย่างหนึ่งที่หนังสามารถมีเพิ่มกว่าหนังสือคือ
หนังสามารถสร้างตัวละครได้มากกว่าหนังสือ
แม้บางตัวจะ "เกิน" ไปบ้าง
แต่โดยรวมก็ถือว่า ทำให้เรื่องมีสีสันต์มากขึ้น

อย่างพ่อแม่ของดากานดา
แม้จะมีบทไม่เยอะ แต่ก็แข็งแรงพอจะบอกว่า
ทำไมดากานดาจึงมีบุคลิก นิสัยใจคอ แบบที่เป็นอยู่
(ผมชอบครอบครัวแบบนี้ ดูเพี้ยนนิดๆ แต่อบอุ่นมาก)

ตอนที่อ่านหนังสือ ผมรู้สึกว่า ดากานดา
ไม่ได้รู้สึกอะไรกับไข่ย้อยเกินเพื่อน
ผมเชื่อไปเองว่าไข่ย้อยคิดไปเอง
เพราะดากานดามีนิสัยแบบ "คนเมือง"
จึงเป็นเพื่อนแบบคนเมือง
แต่ในหนังกลับให้ความชัดเจนต่อเรื่องความสัมพันธ์ค่อยข้างสูง

สำหรับนุ้ยก็เช่นเดียวกัน
ผมรู้สึกว่า เธอมีน้ำใจต่อเขา
ในมาตรฐานของคนมีน้ำใจในเมืองท่องเที่ยว
และหนังก็ให้ภาพที่ชัดเจน
ซึ่งบางทีก็ชัดเจนจนเกินไปด้วยซ้ำ

ยิ่งตอนจบของหนัง
ผมไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่
น่าจะจบแบบทิ้งๆ ค้างๆ ใว้บางก็ดี

หนังเรื่อง เพื่อนสนิท ถือเป็นหนังรักที่น่าดู
ผมเคยพูดเล่นๆกับเพื่อนเสมอว่า นี่คือ แฟนฉันภาคสาม
เพราะแฟนฉันภาคหนึ่งเป็นสมัยประถม
แฟนฉันภาคสองก็ควรจะเป็นเรื่องรักสมัยมัธยม (GTH ยังไม่ทำ)
แฟนฉันภาคสามก็เป็นเรื่องรักสมัยมหาลัย ชื่อตอน เพื่อนสนิท
แฟนฉันภาคห้า ก็คงเป็นเรื่องรักสมัยทำงาน อันนี้รอใครสักคนทำ
แฟนฉันภาคหก ก็ วัยอลวน 4 ไง




หมายเหตุ

อีกเรื่องหนึ่งที่ผมติดใจกับหนังเรื่องนี้คือ
บ้านที่เจ้าไข่ย้อยไปเช่าอยู่
หน้าตาและทำเลมันเหมือนบ้านของเพื่อนผม

สมัยที่พวกเราเพิ่งเรียนจบมหาลัยหมาดๆ
พวกเราได้ล่องใต้ท่องเที่ยว
เริ่มต้นที่บ้านเพื่อนคนหนึ่งที่สงขลา
ต่อไปที่สตูล เพื่อไปเที่ยวเกาะ
เป้าหมายต่อมาก็บ้านเพื่อนที่ภูเก็ต
แล้วก็มาต่อที่บ้านเพื่อนที่พงัน
แล้วก็ไปบ้านญาติมันที่เกาะเต่า
วนไปพักโรงแรมฟรีที่สมุย
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

ไม่รู้ว่าตอนนี้เพื่อนคนนี้เป็นยังไงบ้าง
เจอกันครั้งสุดท้ายก็งานฟุตบอลประเพณี
มันเพิ่งจบโทมาจากอเมริกา
แล้วกำลังจะกลับไปทำธุรกิจที่บ้าน

สงสัยต้องหาโอกาสว่างๆ
แวะไปเยี่ยมมันซะหน่อย
แต่ต้องวางแผนลาก "เพื่อนสนิท" ของมันไปด้วย
ซึ่งอันนี้ก็คงเป็นเรื่องยากอยู่สักหน่อย