จิปาถะ 09

จิปาถะ 901 : อาชีพ

นั่งทำงานการกุศล
เสร็จเกือบเช้า
เข้านอนไปหนึ่งชั่วโมง
ต้องรีบตื่นไปพรินท์เตรียมส่ง

ไม่เหนื่อย ไม่ง่วง
มันมีแต่ความอิ่มเอมที่ทำงานเสร็จ
เป็นความอิ่มเอมที่แฝงความกังวล
กลัวงานที่ออกมาจะไม่ดี
แต่ถึงจะกังวลก็ยังมีความภูมิใจ

มีใครสักคนพูดว่า
ถ้าเรางานอะไรเสร็จแล้วเรารู้สึกภูมิใจกับมัน
เรากำลังมาถูกทางแล้ว

หรือว่า ข้าพเจ้าก็เหมาะกับอาชีพนี้จริงๆ

ยังไม่แน่ใจหรอกนะ





จิปาถะ 902 : ละคร

เวลาข้าพเจ้าดูละครแล้วรู้สึกว่าทำไม ตัวละคร ทำอะไรไม่ค่อยฉลาด
ข้าพเจ้าคิดเอาเองว่า (นี่เป็นบันทึกข้าพเจ้า ก็ต้องเป็นข้าพเจ้าคิดเองแหละนะ)
นอกจากเหตุผลโง่ๆ ว่า คนเขียนต้องการให้คนดูสังเกตุเห็น
อีกเหตุผล คือ คนเขียนไม่มีปัญญาเขียนให้ฉลาดกว่านั้น

สมัยสังคมต้องการนักปราชญ์
นักคิด นักเขียน มักจะเป็นคนฉลาดที่สุด
ตัวละครแต่ละตัวในสมัยโบราณจึงมีมิติ ฉลาด ลุ่มลึก

ต่อมาสังคมเปลี่ยนไป
คนที่ฉลาดที่สุด มักเลือกเป็นอย่าง
อย่างอื่นที่ไม่ใช่นักเขียน
เหลือเพียงคนที่เก่งในการบรรยายอารมณ์
ออกมาทำงานเขียน
เพราะฉะนั้น ตัวละครจึงมีแต่อารณ์ ไร้เหตุผล
ชอบทำอะไรโง่ๆ จึงไม่มีเสน่ห์ให้น่าจดจำ


ในยุคหลังๆ เริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง
เพราะสังคมมีความหลากหลายมากขึ้น
คนฉลาดก็ไม่จำเป็นต้องเลือกอย่างเดียวกันหมด

บางคนฉลาด เลือกเป็นนายก
บางคนฉลาด เลือกเป็นพ่อค้า
บางคนฉลาด เลือกทำงานด้านการเงิน
บางคนฉลาด เลือกเล่นหุ้น
บางคนฉลาด เลือกเป็นดารา นักร้อง
บางคนฉลาด เลือกทำภาพยนตร์
และ บางคนฉลาดเลือกเป็นนักเขียน

แต่ มันยังเป็นแค่ บางคน มันน้อยเกินไป
ผลของมันจึงยังไม่ได้ชัดเจนนัก

คงต้องรอกันต่อไป





จิปาถะ 903 : ความดี


คิดดี พูดดี ทำดี
ทำได้แค่นี้ก็ถือว่าเป็นคนดี


ประโยคข้างต้น เป็นความเชื่อของคนส่วนใหญ่
เป็นความเชื่อที่ยังคงเป็นแค่ความเชื่อ
เป็นความเชื่อที่ยังไม่ค่อยมีใครปฏิบัติได้จริง


คิดดี พูดดี ทำดี
ทำได้แค่นี้ก็ถือว่าเป็นคนดี
และถือว่าเป็นคนดีระดับต่ำสุด

นี่คือสิ่งที่ข้าพเจ้าถูกพร่ำสอนมาตั้งแต่เด็ก

เพราะแค่ คิดดี ทำดี พูดดี
ทุกอย่างมันยังจบที่ตัวเรา
เป็นปัจเจกมากๆ
เข้าทำนอง ตรูเป็นคนดีเฟ้ย
แต่เรื่องชองคนอื่น ช่างมัน
ธุระ ไม่ใช่ (คนตรู)

ระดับความดีขั้นต่อมาคือ
เตือนเมื่อเห็นคนอื่นทำในสิ่งที่ไม่ดี
ขั้นนี้ทำยากมากขึ้น
ใช้ความกล้าหาญมากขึ้น

สำหรับระดับความดีขั้นกว่าอีกขั้นคือ
การชักชวนคนอื่นให้กระทำความดี
อาจจะฟังเหมือนขั้นที่แล้ว
แต่ขั้นนี้ล้ำลึก และยากกว่ามากนัก


สำหรับข้าพเจ้า
ก็เป็นเหมือนคนทั่วไป
ยังพยายามเป็นขั้นที่หนึ่งเท่านั้น



จิปาถะ 904 : โลกกลมหรือโลกแคบ

ถ้าเราสองคน
เลือกจะเดินในทิศทางที่ตรงข้ามกัน
วันหนึ่งในอนาคต อีกหลายๆปี
เราอาจจะหมุนวนมาเจอกัน
เพราะโลกนี้มันกลม
และจุดหมายของเราทั้งสอง
มันอยู่ ณ.จุดเดียวกัน

แต่สงสัยว่าโลกนี้มันกลม
หรือโลกนี้มันแคบกันแน่
เราทั้งสองจึงกลับมาเจอกัน
ในเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้

ฉันเริ่มสงสัยว่า
หรือเพียงแค่เราหันหลังกลับไปมอง
เราก็จะเจอกัน
อาจเป็นเพราะเราทั้งสองยังยืนอยู่ที่เดิม
เราไม่เคยจะออกเดินทางไปไหนต่างหาก



จิปาถะ 905 : โฆษณา

เห็นโฆษณาชุด L'Amourของโนเกียในรถไฟฟ้า
ทำให้นึกถึงงานของฟ้า ที่เคยแสดงมาก่อนหน้านี้

งานชุดนี้เป็นโปสเตอร์ รูปวาดสวยๆ
พร้อมกับคำพูดที่น่าสนใจของบุคคลสำคัญ

พยายามหาตัวอย่างมาประกอบ
แต่ก็ไม่สำเร็จ

เดี่ยวนี้ โฆษณามีอิทธิพลมากกว่าละคร หรือหนังเยอะ
จึงไม่ต้องแปลกใจที่มีโฆษณาที่ดีมาก
และโฆษณาที่เอาแต่ได้อย่างเดียว

โฆษณาเหล้า มักเสนอประเด็นสำนึกต่อสังคม
โฆษณามอเตอร์โซน์ ไม่น่าจะมีลูกค้าบนรถไฟฟ้า

โฆษณาสถาบันสอนภาษาอังกฤษเขียนว่า
LAenglish Locations at Pleanchit and Chidlom.

ตกลง Locations เป็นกริยาได้เหรอ
งง