โลกแห่งความขัดแย้ง : ภาษาของความรุนแรง

ฉันเลิกตั้งคำถามมานานแล้วว่า
ความรุนแรงแก้ปัญหาได้จริงหรือ ?
ทั้งยังไม่สามารถหาคำตอบได้ว่า
เราสามารถนำสันติวิธีมาใช้ไห้เกิดผลสัมฤทธิ์ได้อย่างไร ?
และวันนี้ฉันก็ มีคำถามใหม่มาเสริม
หรือทุกคนจะเข้าใจภาษาแห่งความรุนแรง?

ผู้ส่งภาษาแห่งความรุนแรงอาจจะรู้สึกว่า
ทุกวันนี้กลุ่มผู้มีอานาจปักใจจะเปลี่ยนโลกทั้งใบเป็นแบบตน
ต้องการปรับโครงสร้างทุกสังคมเสียใหม่
ต้องการให้ไปในแนวทางโลกวิสัย ทุนนิยม เสรีนิยมและบริโภคนิยม
โดยกดดันรัฐบาลประเทศที่อ่อนแอกว่าให้ทำตามคำสั่งตน

ผู้ส่งภาษาแห่งความรุนแรงอาจจะรู้สึกหมดหนทาง
เขาจึงเลือกสื่อสาร ผ่านภาษาแห่งความรุนแรง
ภาษาแห่งความกลัว

เมื่อภาษาแห่งความรุนแรงส่งถือผู้รับ
ก็สัมฤทธิ์ผลในฐานะภาษาแห่งแห่งความกลัว

ผู้รับภาษาแห่งความรุนแรงย่อมรู้สึกว่า
ความรุนแรงไม่สามารถทำให้เขายอมรับ
เพื่อหันมาพิจารณาความผิดตัวเอง
ซ้ำยังเชื่ออีกว่า ความรุนแรงที่เกิดขึ้นจะไม่สามารถทำให้เขาอ่อนแอ
ความรุนแรงไม่มีวันจะได้รับชัยชนะ
และเมื่อหมดหนทาง เขาก็พร้อมสื่อสารผ่านภาษาแห่งความกลัว
ภาษาแห่งความรุนแรง

ฉันเชื่อว่า
ทั้งสองฝ่ายกำลังเลือกภาษาที่ผิด
เพราะ ท้ายที่สุดแล้ว จะไม่มีใครได้อะไรเลย
นอกจากความกลัว

หากคำทักทายในภาษาของความกลัว
ปัง ปัง ปัง หมายถึง สวัสดี
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง มีความหมายว่า ไม่ได้เจอกันซะนาน
ตูม ตูม ตูม อาจจะหมายถึง สบายดีหรือเปล่า
ฉันก็ได้แต่หวังว่า คำอำลา
จะเปลี่ยนเป็นตรงกันข้าม และไม่ทำร้ายกันอีกต่อไป

? ? ? หมายถึง ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง
? ? ? หมายถึง ดูแลตัวเองดีๆ
? ? ? หมายถึง แล้วเจอกันใหม่