อยู่กับร่องกับรอย

ตั้งเวลาปลุกใว้ตีสอง
โดยความมุ่งมั่นจะตื่นมาสวดมนต์
แล้วค่อยนอนต่อเพื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนตีสี่ครึ่ง เพื่อนกินข้าวตอนเช้า
อ่านคัมภีร์ แล้วก็ไปออกกำลังกายเล็กน้อย
ก่อนจะไปเริ่มงานในตอนเช้า

ทั้งหมดคือร่องที่วางใว้

กว่าจะได้นอนเกือบตีสอง
ไม่ได้ยินเสียงปลุกสักครั้ง
ตื่นแบบสะโหลสะเหล
ไปทำงานเกือบแปดโมง

นั่งทำงานไปจนกว่า
นาฬิกาจะเดินไปถึงเลข 12
เป็นครั้งที่สอง

ไม่ต้องพักเที่ยง
ไม่ต้องเบรคทานกาแฟ

เวลาทั้งหมดคือ
งาน งาน งาน

นี่เรากำลังสร้างรอยชีวิต
แบบไหนให้กับตัวเองกันเหรอเนี่ย